You are currently viewing Dahisar Flat Horror Story | Marathi Horror Story | Bhaya Samvad
Dahisar Flat Horror Story | दहिसरच्या फ्लॅटचा भयानक इतिहास | Marathi Horror Story | Bhaya Samvad

Dahisar Flat Horror Story | Marathi Horror Story | Bhaya Samvad

प्रस्तावना

स्वागत आहे… भय संवाद मध्ये. इथे आम्ही सांगतो त्या कथा… ज्या ऐकायला तुम्ही तयार नसता, पण तरीही त्या तुमच्या मनात कायमच्या घर करून जातात…

आज आपण ऐकणार आहोत एक खास Dahisar Flat Horror Story — दहिसरच्या फ्लॅटचा भयानक इतिहास. एक असा अनुभव… जो अजूनही संपलेला नाही. ही कथा आहे मिलिंदच्या आयुष्यात घडलेल्या त्या रात्रीची, जिथं वास्तव आणि भय एकत्र मिसळतात.

दहिसरचा फ्लॅट आणि मिलिंदचा आगमन

दहिसरच्या जुन्या इमारतीत एक फ्लॅट होता — साधासुधा, पण काहीतरी विचित्र शांत. ती इमारत सुमारे चाळीस वर्षांची होती, भिंतींवर ओल, लाकडी दरवाजे, आणि रात्री हलकं कडाडणारं छप्पर. त्या फ्लॅटमध्ये अलीकडेच एक माणूस राहायला आला होता — नाव होतं मिलिंद. तो एकटा राहत होता, कारण नुकतीच त्याची नोकरी बदलली होती आणि कुटुंब पुण्यातच राहिलं होतं.
ही गोष्ट म्हणजेच Dahisar Flat Horror Story, जिथे एक साधं आयुष्य अचानक भयानक वळण घेतं.

पहिल्या काही दिवसांत सगळं सामान्य होतं. तो रोज सकाळी कामावर जात असे, संध्याकाळी घरी येऊन साधं जेवण करून झोपत असे. पण एक दिवस… त्या फ्लॅटमधल्या शांततेत काहीतरी बदललं.

सावलीचं पहिलं दर्शन

त्या दिवशी रात्री मिलिंद उशिरा घरी आला. वीज गेली होती. तो मोबाईलचा टॉर्च लावून आत आला. अचानक त्याचं लक्ष दरवाज्याच्या कोपऱ्यात गेलं — तिथं कोणी तरी उभं होतं. त्याला वाटलं, “कदाचित शेजारचं मूल आलं असेल.” पण तो पुढे गेला, आणि क्षणातच ती सावली नाहीशी झाली.

त्याने टॉर्च तिकडे वळवला — काहीच नव्हतं. फक्त थंड वाऱ्याची झुळूक आणि भिंतीवर एक हलकासा काळा डाग. तो घाबरला नाही, पण मनात अस्वस्थता निर्माण झाली. झोपताना तो विचार करत राहिला — “मी काहीतरी चुकीचं पाहिलं का?”

भयाची सुरुवात

दुसऱ्या दिवशी सकाळी तो कामावरून परत आला तेव्हा दरवाज्याजवळ कोणी तरी राखीव सिगारेट ठेवल्यासारखं होतं. मिलिंद धूम्रपान करत नसे. त्याने ते दुर्लक्ष केलं, पण रात्री मात्र झोप लागत नव्हती. वारंवार खोलीत हलके आवाज येत होते — एखादी खुर्ची हळूच ओढली गेल्यासारखी, किंवा कोणीतरी हलकंसं हसल्यासारखं.

एक दिवस तो घरी जेवायला बसला होता. अचानक स्वयंपाकघरातून प्लेट आपटल्याचा मोठा आवाज आला. तो धावत तिकडे गेला, पण प्लेट नीट ठेवलेली होती. त्याच क्षणी त्याने आरशात पाहिलं — त्याच्या मागे एक स्त्री उभी होती.

पांढरा साडीचा झळाळा, केस विस्कटलेले, आणि डोळ्यांत रिकामी नजर. मिलिंद थिजून गेला. त्याने वळून पाहिलं — कोणीच नव्हतं. आरशातही ती सावली नाहीशी झाली होती.

नलिनीचं रहस्य

त्या रात्रीनंतर दररोज काहीतरी वेगळं घडायला लागलं. कधी भिंतीवर पाण्याचे थेंब दिसायचे, कधी बाथरूमचा नळ स्वतः सुरू व्हायचा, कधी कोणीतरी त्याचं नाव हळू आवाजात कुजबुजायचं — “मिलिंद…”

तो आता झोपायचा नाही. दिवसातही फ्लॅट रिकामा असताना दरवाज्याच्या आतून आवाज यायचा. शेजाऱ्यांनी त्याला सांगितलं — “या फ्लॅटमध्ये आधी एक बाई राहत होती. ती इथे एकटीच होती… आणि एक दिवस तिने गळफास लावला.”

मिलिंद स्तब्ध झाला. शेजाऱ्यांनी सांगितलं की तिचं नाव नलिनी होतं. काहींनी सांगितलं की तिला तिच्या नवऱ्यानं सोडलं होतं. काहींनी सांगितलं की ती मानसिक त्रासात होती. पण तिच्या आत्म्याला कधीच शांती मिळाली नाही.

आत्म्याशी सामना

त्या रात्री मिलिंदने ठरवलं — “जर खरोखर इथे ती आत्मा आहे, तर मी तिला सामोरं जाणार.” तो खोलीत दिवा विझवून बसला. रात्री बारा वाजले. हवा थंड झाली. खोलीच्या कोपऱ्यात एक सावली हळूहळू दिसू लागली.

तीच ती स्त्री — पांढरी साडी, डोळ्यांत राग आणि वेदना. तिने हलकं म्हणालं, “हे माझं घर आहे… तू इथं राहू शकत नाहीस.” मिलिंद घाबरला, पण धैर्य गोळा करून म्हणाला, “मी तुला काही त्रास देत नाही. पण तू मला काय सांगू इच्छितेस?”

त्या स्त्रीने काही उत्तर दिलं नाही. ती फक्त पुढे आली, आणि तिचा हात त्याच्या खांद्यावर ठेवला. तो हात अगदी थंड होता… जणू बर्फाचा. मिलिंद थरथरला आणि जमिनीवर कोसळला. डोळ्यांसमोर काळोख पसरला.

शेवट — भीतीचं सावट

दुसऱ्या दिवशी सकाळी शेजाऱ्यांनी दरवाजा ठोठावला. मिलिंद उत्तर देत नव्हता. दरवाजा तोडून आत आले — मिलिंद बेशुद्ध अवस्थेत होता, पण जिवंत. त्याच्या हातावर एक ओळ लिहिलेली होती — “नलिनी.”

त्या दिवसानंतर मिलिंद त्या फ्लॅटमधून कायमचा निघून गेला. पण काही दिवसांनी नवीन भाडेकरू आले… आणि त्यांनी सांगितलं — “रात्री कोणीतरी हसतं, आरशात उभं राहतं, आणि मग गायब होतं.”

आजही दहिसरच्या त्या जुन्या इमारतीतला फ्लॅट रिकामा नाही म्हणतात. कोणी रात्री तिथून जातं तेव्हा, भिंतींच्या मागून हलकं हसणं ऐकू येतं… किंवा आरशात एक झळाळी दिसते — पांढऱ्या साडीची, विस्कटलेल्या केसांची… तीच नलिनी. ती अजूनही वाट पाहतेय — कोणीतरी तिचं दुःख समजून घ्यावं, किंवा फक्त तिचं नाव पुन्हा उच्चारावं.

समाप्ती

Dahisar Flat Horror Story आजही संपलेली नाही. अशाच भयकथा, खरी असोत की अफवा… ऐकायला विसरू नका — भय संवाद.
लाइक करा, शेअर करा, आणि चॅनलला सबस्क्राईब करा — कारण पुढची कथा… तुमच्याही शेजारी घडू शकते.

Leave a Reply